Reacties

Via electronische- en normale post, via de telefoon zijnn er reacties binnengekomen over Geloof, hoop en liefde.

Hier kunt u daar wat van lezen. Omdat de brieven/berichten vaak ook over andere zaken gingen zijn niet alle teksten integraal opgenomen. Helaas gaat het ook vaak over het rumoer.
Er zijn geen anonieme berichten opgenomen; sommige inzenders wilden liever niet met naam genoemd worden.
In Lunchroom Kolste lag ook een gasten/reactieboek; daaruit is hier niet geciteerd.


de Twentsche Courant Tubantia
In de Twentsche Courant Tubantia (www.tctubantia.nl) zijn op 13, 14 19, 20, 25, 28 en 30 september en 29 december 2000 artikelen en/of ingezonden brieven met betrekking tot de tentoonstelling verschenen.
- Marktkooplieden pikken kunst met grafkist niet (14 september 2000)
- Brinktoren vraagt om ‘gevoelige’ kunst (15 september 2000)
- Doodskist in toren moet direct weg (20 september 2000)
- HeArtpool: Doodskist Brinktoren blijft staan (30 september 2000)
- Het jaar van de ‘liefde zo sterk’ (29 december 2000)


de Roskam
In de Roskam (www.roskam.nl) van 22 september is ook ruim aandacht besteed aan de expositie (o.a. Peggie Breitbarth: Onbegrip en angst oorzaak van aanval op werk Liong-A-Kong). In het nummer van 29 september een artikel van Bennie Sieverink (in het Twents).


Het financieel dagblad
In Het financieel dagblad van 21 september staat op de Back Page een foto met volgend onderschrift:
A controversial installation entitled ‘A love so strong’ by artist Ricardo Liong-A-Kong - depicting a coffin bursting through the pavement - faces removal from the window of a city centre office block after protests from local traders. The collective HeArtpool, which rented the window, has refused, pointing out that the annual Hengelo fun fair has just begun, and the work of art is next to the ghost train.


Televisie
Ook op tv wordt aandacht aan Een liefde zo sterk besteed; met interviews met de maker, betrokkenen, voor- en tegenstanders.
De volgende zenders besteedden er aandacht aan:
TV Oost (Nieuws), Net8 (Nieuws), RTL5 (vijf in het land), SBS - Hart van Nederland (16 september 2000: Een kunstwerk in Hengelo jaagt de inwoners de stuipen op het lijf. Het gaat om een grafkist die in het centrum van de stad uit de grond naar boven komt zetten. De inwoners vinden het walgelijk).


Ricardo Liong-A-Kong - Rumoer
Over de installatie in de Brinktoren (Een liefde zo sterk) is er wat rumoer ontstaan in de stad.

Kort samengevat komt het er op neer dat de marktkooplui het voor hun klagende klanten (klandizie) hebben opgenomen; deze laatsten konden de aanblik van een halve ‘grafkist’ niet verdragen, en dus hebben de marktkooplui de expositieruimte afgeplakt.

Op straat is er nu (dankzij Radio Oost, Radio Enschede FM, Radio Hengelo, de Twentsche Courant Tubantia, RTL5, SBS6, TV Oost, Net8, de Roskam) een levendige discussie gaande of dat wel kan, een halve doodskist in de openbare ruimte. Waar men het helemaal niet over heeft is of enkele mensen uit naam van een anonieme groep een expositieruimte mogen afplakken.

De trots van Nederland, het Poldermodel met zijn overlegstructuren en consensus, is hier gepasseerd.

Als er in een openbare expositieruimte iets aan de hand is wat ‘men’ niet goed, mooi, in de haak vindt, dan zijn er in democratisch Nederland genoeg wetten, regels en verordeningen, waar de tentoonstelling aan getoetst kan worden. Zelfs op het voetbalveld, waar er flink geschreeuwd en geschopt wordt, zijn er regels en daar dienen de voetballers, grensrechters én de scheidsrechter zich aan te houden.
Dat ‘men’ niet naar de politie is gestapt is logisch en inherent aan de manier van communiceren, maar dat er terwijl er een expositieruimte wordt afgeplakt (vandalisme) niet wordt ingegrepen, geeft te denken.


Diana Huijts



marijke agterbosch
herfst
(voor Ricardo Liong-A-Kong)*

fietsend in de morgen
geurt de aarde naar
verdronken zonnen

de herfstochtend
vraagt om aandacht
zij herinnert zich de doden

de dag beginnen in verlangen
hoopt het hart
op weerzien met de ander

* ode aan expositie Brinktoren (september/oktober 2000)


Th. Fr.
Ricardo Liong-A-Kong heeft met zijn ingetogen kunstwerk in BrinkHeArt onbedoeld een enorm taboe aan de oppervlakte gebracht.
In onze materialistische en aan onsterfelijkheidswaan lijdende samenleving die, gedreven door de commercie, vooral gericht is op ‘fun’ is kennelijk alleen plaats voor de dood in relatie tot geweld.
De dagelijkse portie daarvan via de media laat ons immers koud!
(In Hengelo werd notabene oorlogstuig gepresenteerd als ‘feestelijke’ bijdrage aan de opening van het Stationsplein).
Nu een kunstenaar de relatie dood - liefde visueel maakt is men opeens in rep en roer, de commercie voorop. De ‘fun’ must go on en het rinkelen van de kassa‘s mag geen moment verstommen!
Arm Hengelo…


Jan
(…)

Misschien heb jij met je tentoonstelling wel iets fundamenteels bloot gelegd en dat wat betreft het deel ‘hoop’. De hoop is volgens jou een zaadje waaruit een plantje gaat groeien. Blijkbaar kun je in Hengelo geen zaadjes maar alleen wind zaaien en je weet wat je dan kunt oogsten.

vriendelijke groet,

Jan


Diana
(…)

Iets anders is, dat jullie kunstenaars van Hengelo eens wat aan die vieze stinkmarkt zouden moeten doen. Als je daar in Hengelo eens een mooi kunstwerk wil bekijken, van jou of van Willie Beckmans bijvoorbeeld, moet je eerst een barre tocht ondernemen om bij die Brinktoren te belanden.
Wadend door de patatzakken, half lege colablikjes, vertrapte hamburgers en andere ellende, moet je je een weg zien te banen. Je neus wordt ondertussen royaal getracteerd op de geur van rotte vis.

Maar het allertreurigst stemt de aanblik van de vreselijke spullen en prullen die in die kraampjes verkocht worden. Kojbojlaarzen, leggings, harmonicatruitjes, cd’s van de Boswachters en het Wiener Schaukelarmee, tassen van nepleer, oorbellen van nepparels, (of echt leer en echte parels al niet lelijk genoeg zijn), je kunt het zo erg niet verzinnen of het ligt daar uitgestald.

Als je er al in slaagt om de Brinktoren te bereiken is het nog helemaal de vraag of je naar binnen kunt kijken. Meestal leunen er fietsen en patat-etende marktklanten tegenaan. Maar als je geluk hebt wordt je moeite beloond en kun je een glimp van het kunstwerk opvangen.

Om op jouw kunstwerk te komen; die liefde moet wel heel groot zijn dat die zich in zo’n omgeving kan manifesteren! Het is een soort omgekeerde Orpheus.
Hoewel ik denk dat Orpheus beter af was met de onderwereld dan een dode met de markt van Hengelo.

Groet Diana.


Bennie
Ricardo,

Je hebt het goed gezegd gisteren bij RTV-Oost. Er zullen desondanks nog wel wat mensen blijven die willen dat je installatie verwijderd wordt. Dat zijn meer de types die ook voor de verbranding zijn van sommige boeken.
Ik kan wel waardering hebben voor degenen die een open discussie aangaan. Dat is goed, goed voor de stad, voor urbi et orbi. En zo leert de nieuwe burgemeester meteen Hengelo een beetje kennen.
Hopelijk werkt de schijnwerper die de tekst projecteert binnenkort weer.

Bennie


José Ateliers ’93
(…)

En ik droomde vannacht over het object der liefde in de Brinktoren.
Moet je horen: Je vroeg me om ‘iets’ toe te voegen aan de expositie. Ik ging druk in de weer met geluid; muziek klonk uit schitterende panelen in het zonlicht en was te horen als de mensen er dicht langs heen schuifelenden.

Toen ik het wilde installeren merkte ik dat het niet o.k. was want ‘men’ kon niet doorlopen omdat de glaswand maar van een kant open kon. Daarbij struikelde ik steeds over de omhoogstekende stenen en dat zouden de mensen vast ook gebeuren.

M’n plannetje kon niet worden uitgevoerd! Dagen liep ik rond wat de juiste toevoeging moest zijn. Ik vond zachte zwarte sloffen van teddystof. Want… ’n geliefde dode mag je niet storen!

Ave van José Ateliers ’93


André J.
Eens in de zoveel tijd word ik geraakt door een kunstwerk, komt dat kunstwerk bij me binnen.
Er is een wijsheid in me die dit werk gelijk herkent; daar is geen kennis voor nodig. Die herkenning voel ik in mijn hele lijf. Het werk raakt iets essentieels bij bij.
Ricardo bedankt.

André J.